นิยายออนไลน์ มีให้อ่านมากกว่า 100000เรื่อง

หมีกับฝูงผึ้ง
คนเขียน : อีสป

ณ ป่าแห่งหนึ่งมีหมีตัวหนึ่งกำลังหิวเพราะว่าขาดอาหารมานับเป็นเวลาหลายวัน ทันทีนั้นมันหันไปมองเห็นรวงผึ้งขนาดใหญ่บนต้นไม้ ก็เลยหันไปฉีกรับประทานอย่างจะกละจะกลาม มันเพลินกับการกินกระทั่งไม่ทันรักษาตัวก็เลยถูกผึ้งต่อย “โอ๊ย เจ้าผึ้งเหล่านี้ เราจะทำลายพวกเจ้าให้หมดเลย” เจ้าหมีกล่าวด้วยความแค้น มันออกทำลายรวงผึ้งอีกทั้งป่าเพื่อเป็นการระบายอารมณ์ เมื่อฝูงผึ้งทั้งหลายแหล่มองเห็นความประพฤติของเจ้าหมีก็รวมตัวกันบินเข้าไปรุมต่อยเจ้าหมีอันธพาล สร้างความเจ็บให้มันอย่างมากมาย เจ้าหมีได้แม้กระนั้นร้องครวญกับตนเองว่า “ด้วยเหตุว่าความอารมณ์ไม่ดีไม่มีสติของตัวเราเองแท้ๆที่ทำให้จำเป็นต้องมานั่งปวดแบบนี้”

:: นิทานหัวข้อนี้สอนให้ทราบว่า ::

ควรจะฟังการตักเตือน บาคาร่า ของคนอื่นๆก่อนที่จะภัยจะมาถึงตัว

:: พุทธภาษิต ::

โกโธ ทุมฺการเซ่นสรวงวัวจโร.
ความโมโหเป็นอารมณ์ของคนมีสติปัญญาทราม.

ขุ . ชา. ทสกรัม ๒๗/ ๒๘๐.…

แม่ตุ่น กับ ลูกตุ่น
ผู้เขียน : อีสป

ตุ่นตัวหนึ่งพึ่งออกลูกออกมาไม่กี่วัน ลูกตุ่นเพิ่งลืมตาก็เลยเห็นอะไรไม่ชัดเจน แต่ว่ามันถูกใจบอกโม้กับแม่ว่า “แม่คะหนูแลเห็นแล้วนะ เห็นกระจ่างด้วย” แม่ตุ่นสนเท่ห์ใจและไม่มั่นใจว่าลูกจะเห็นได้เร็วขนาดนี้ ก็เลยคิดหาวิธีที่จะทดลองลูกของตัวเอง โดยนำกำยานทีมีลักษณะเป็นก้อนๆมีกลิ่นแรงมาทดลอง คุณวางกำยานข้างหน้าลูกแล้วถามคำถามว่า “ไหนลูกทดลองบอกแม่ซิว่าสิ่งนี้มันเป็นยังไง” ลูกตุ่นไม่เห็นและไม่ได้กลิ่น มันก็เลยตอบมั่วๆไปว่า “หินยังไงล่ะจ๊ะแม่” เมื่อลูกตอบไม่ถูก แม่ตุ่นก็เลยสอนลูกว่า บาคาร่า  “ลูกขา เว้นเสียแต่ตาของลูกจะเห็นไม่ชัดเจนแล้ว จมูกของลูกก็ยังมิได้กลิ่นอีกด้วยนะ คราวหลังอย่าโป้ปดมดเท็จอีกนะจ๊ะ”

:: นิทานประเด็นนี้สอนให้ทราบว่า ::

อย่ากล่าวโม้ความรู้ความเข้าใจเกินจริง

:: พุทธภาษิต ::

ยญฺหิ กยิรา ตญฺหิ วเท ยํ น กยิรา น ตํ วเท
อกโรนฺตํ แสงมานํ ปริเฉลียงนฺตำหนิ ปณิฑิตา.

บุคคลทำสิ่งใด ควรจะบอกสิ่งนั้น ไม่ทำสิ่งใด ไม่สมควรบอกสิ่งนั้น,
บัณฑิตย่อมระบุทราบผู้ที่ไม่ทำ ได้แม้กระนั้นบอก.

(หาริตเถร) ขุ. เถร. ๒๖/ ๓๐๙.…

กระต่าย กับ สิงโต
คนเขียน : อีสป

วันหนึ่งสัตว์ทั้งหลายแหล่ออกมาสัมมนากันกึ่งกลางป่า กระต่ายฝูงหนึ่งก็เลยเสนอในห้องประชุมว่า “สัตว์ทุกตัวในป่าควรจะได้รับความเท่ากัน ไม่สมควรมีคนไหนกันแน่ใหญ่มากยิ่งกว่าคนไหนกัน หรือมีอำนาจเหนือผู้อื่น” เมื่อสิงโตได้ยินฝูงกระต่ายป่าบอกแบบนั้น ก็กล่าวกลับมาว่า “เราก็เห็นด้วยกับคำกล่าวของเจ้านะ แต่ว่าโชคร้ายที่พวกเจ้าไม่มีอุ้งเล็บรวมทั้งเขี้ยวที่คมราวกับที่พวกข้ามีน่ะสิ”

:: นิทานหัวข้อนี้สอนให้รู้ดีว่า ::

คนที่อ่อนแอกว่ามักเสียเปรียบเสมอ

:: พุทธภาษิต ::

สทฺเธน จ เปสเลน จ ปญฺญวตา พหุสฺสุเตน จ
สขิตํ หิ แขนยฺย ปณฺฑิโต. ภทฺโท สปฺปุริเสหิ สงฺคโม.

บัณฑิต พึงจะทำความเป็นเพื่อนกับผู้ที่เลื่อมใส มีศีลเป็นหวานใจ
มีสติปัญญาแล้วก็เป็นพหุสูต , เพราะว่าการคบกับคนดี บาคาร่า เป็นความรุ่งเรือง.

(อานนฺทเถร) ขุ. เถร. ๒๖/ ๔๐๕.…

แมงป่องกับกบ
ผู้แต่ง : อีสป

แมงป่องตัวหนึ่ง ขอร้องให้กบช่วยพาข้ามไปยังอีกฝั่งของแม่น้ำ กบจึงถามด้วยความระแวงว่า “แล้วถ้าเกิดเจ้าต่อยข้าขึ้นมาล่ะ” “เจ้าไม่ต้องกลัวหรอก เพราะถ้าข้าต่อยเจ้าข้าก็จะต้องจมน้ำตายไปด้วยเหมือนกัน” แมงป่องตอบ กบจึงยอมให้แมงป่องขึ้นหลังแต่เมื่อใกล้ถึงฝั่งก็มีแมลงตัวหนึ่งบินมาตอบแมงป่อง มันเผลอต่อยกบด้วยความตกใจ บาคาร่า กบเริ่มอ่อนแรงและกำลังจะจมน้ำก่อนที่มันทั้งคู่จะตาย กบก็ถามขึ้นว่า “ทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้” “ข้าไม่ได้ตั้งใจ แต่มันเป็นสัญชาตญาณของข้า” แมงป่องตอบ

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

จงตั้งสติเมื่อเจอเหตุการณ์คับขัน

:: พุทธภาษิต ::

สติ โลกสฺมิ ชาคโร
สติเป็นธรรมเครื่องตื่นอยู่ในโลก

สํ . ส. ๑๕/ ๖๑…

นกยูง กับ นกกระเรียน
คนเขียน : อีสป

วันหนึ่ง นกยูงตัวหนึ่งเดินมาอวดหางอันแสนงามของมันกับนกกระเรียน รวมทั้งพูดจาเย้ยหยันนกกระเรียนว่า “หางของข้ามีสีสันงดงามมากมายเลยนะ มองเห็นไหม เจ้านกกระเรียน แล้วมองหางของเจ้าสิ มีแม้กระนั้นสีเถ้าถ่านมองไม่เห็นจะชวนชมเลยนิดหน่อย” นกกระเรียนก็เลยตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจว่า “ก็จริงอยู่ แม้กระนั้นเราบินสูงบนฟ้าได้นะ ในเวลาที่เจ้าทำเป็นแค่เพียงเดินอวดหางที่เจ้ารู้สึกว่ามันงดงาม อยู่บนพื้นดินเพียงแค่นั้น”

:: นิทานประเด็นนี้สอนให้ทราบดีว่า ::

อย่าวินิจฉัยความดีของผู้ใดกันที่รูปลักษณ์ภายนอกแค่นั้น

:: พุทธภาษิต ::

ปิสุเณน จ โกธเนน มจฺฉรินา จ วิภูตินนฺทินา
สขิตํ น กเรยฺย ปณฺฑิโต ปาโป กาปุริเสน สงฺคโม

บัณฑิตไม่ควรกระทำความเป็นมิตรกับคนยุแหย่
คนมักโกรธคนขี้ตระหนี่ บาคาร่า แล้วก็คนเพลินในทรัพย์สมบัติ
เพราะว่าการติดต่อกับคนอัลธพาลเป็นความต่ำช้า

(อานนฺทเถร) ขุ. เถร. ๒๖/ ๔๐๕.…

แม่ปู กับ ลูกปู

เช้าวันหนึ่งแม่ปูพาลูก ๆ ออกมาเดินหาอาหารที่ชายหาด แม่ปูเห็นลูกปูเดินเฉไปเฉมา ไม่เป็นระเบียบจึงบอกลูกปูว่า “ลูก ๆ จ๋า เดินแบบนี้ไม่สวยเลยนะจ๊ะ ไหนลองเดินตรง ๆ หน่อยซิ” ลูกปูจึงพูดกับแม่ว่า “ถ้าอย่างนั้นแม่ช่วยเดินให้พวกหนูดูหน่อยสิคะ พวกหนูจะได้เดินตาม” บาคาร่า แม่ปูจึงเดินให้ลูกดู แต่มันก็ไม่สามารถเดินให้ตรงได้เช่นเดียวกัน หลังจากวันนั้น แม่ปูจึงไม่กล้าสอนลูกในสิ่งที่ตนทำไม่ได้อีกเลย

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ก่อนจะสอนใคร ควรทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้ได้เสียก่อน

:: พุทธภาษิต ::

อตฺตานญฺเจ ตถา กยิรา ยถญฺญมนุสาสติ

ถ้าพร่ำสอนผู้อื่นฉันใด ก็ควรทำตนฉันนั้น…

นกกระเรียน กับ สุนัขป่า

ผู้ประพันธ์ : อีสป

นกกระเรียนมองเห็นสุนัขป่านอนดิ้นดิ้นรนอย่างเจ็บที่กึ่งกลางป่า ก็เลยเข้าเข้าไปถามข่าวอย่างสงสารว่าเจ้าเป็นอะไรหรือ

“เรากลืนชิ้นเนื้อเข้าไป กระดูกติดคอเรา ทำเช่นไรก็ไม่ออก”

สุนัขป่าบอกเเล้วก็ขอให้นกกระเรียนช่วยตนด้วย เเล้วตน จะให้รางวัลอย่างสวยเป็นการตอบเเทน

นกกระเรียนก็เลยยื่นคออันยาวเรียวของมันเข้าไปในปากดีป่า เเละสามารถล้วงเลาะกระดูกออกมาได้เสร็จ

เมื่อนกกระเรียนทวงหนี้ถึงรางวัล สุนัขป่าก็ขู่คำรามว่า บาคาร่า “เราไม่งับคอเจ้าขาดตายดีแล้วเเล้ว ยังจะมาเอาอะไรจากเราอีก เล่า”

นิทานประเด็นนี้สอนให้ทราบดีว่า : คนชั่วช้ามักมองไม่เห็นคุณงามความดีของคนอื่นๆ

:: พุทธภาษิต ::

มธุวา มญฺญตี พาโล ยาว ปาปํ น ปจฺจติ
ยทา จ ปจฺจติ ปาปํ อถ (พาโล) ทุกฺขํ นิคจฺฉติ.

คนอัลธพาลย่อมสำคัญบาปราวกับน้ำผึ้ง จวบจนบาปยังไม่ได้ผล;
ก็เมื่อใด บาปได้ผล; เมื่อนั้น คนชั่ว ย่อมประสพทุกข์.…

หมีกับรวงผึ้ง
คนเขียน : อีสป

ณ ป่าแห่งหนึ่ง มีหมีตัวหนึ่งกำลังหิวโซ เนื่องจากว่าไม่มีของกินตกถึงท้องมายาวนานหลายวัน มันก็เลยเดินไปพบกับรวงผึ้งขนาดใหญ่บนต้นไม้ มันก็เลยรีบไต่ขึ้นไปรับประทานอย่างผลีผลาม แม้กระนั้นไม่ทันระวังจนกระทั่งถูกผึ้งต่อยเข้า เจ้าหมีปวดมากมาย ด้วยความโกรธเคืองมันก็เลยทำลายรวงผึ้งทั้งสิ้นในป่าเพื่อเป็นการระบายอารมณ์ ฝูงผึ้งทั้งหลายแหล่ก็เลยรวมตัวกันรุมต่อยเจ้าหมีอันธพาลกระทั่งบาดเจ็บอย่างหนักไปทั่วหมดทั้งตัว บาคาร่า มันนอนซมอย่างหมดสภาพรวมทั้งครวญว่า “ถ้าหากพวกเราทนเจ็บตัวเพียงแค่ครั้งเดียว ก็อาจจะไม่ต้องมาเจ็บไปทั่วตลอดตัวขนาดนี้หรอก”

:: นิทานประเด็นนี้สอนให้ทราบดีว่า ::

ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว

:: พุทธภาษิต ::

ทุกขโต ทุกขถานัง ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว

สุขขโต สุขสสานัง ให้สุขแก่ท่าน สุขนั้นถึงตัว…

ดอกไม้หนาม กับ ลา
ผู้ประพันธ์ : อีสป

ลาตัวหนึ่ง ออกไปเดินเล่นเล่นหาอาหารเปลืองที่ชายเขา มันเล็มต้นหญ้ารับประทานอย่างอร่อย แม้กระนั้นสายตาของมันก็หันไปมองเห็นป่าดงดอกไม้หนามที่มีลำต้นเจ้าเนื้ออิ่มน่ารับประทาน มันก็เลยรีบเดินเข้าไปหาหนามป่านั้น แล้วเอ่ยว่า “ดอกไม้หนามเหล่านี้ถ้าเกิดพวกเรารับประทานเข้าไปน่าจะคันท้องแน่นอนแต่ปัจจุบันนี้คงจะไม่มีของกินใด ที่จะอร่อยสู้ดอกไม้หนามนี้ได้แล้วล่ะ” ว่าแล้วมันก็กินดอกเบี้ยไม้อย่างอิ่มหน่ำสบาย ต่อจากนั้นไม่นานมันก็เจ็บท้อง

:: นิทานหัวข้อนี้สอนให้ทราบว่า ::

ผู้ที่เห็นแก่รับประทาน มักไม่เห็นผลดีหรือโทษของสิ่งที่ตนจะรับประทาน

:: พุทธภาษิต ::

“….. ดูกรภิกษุทั้งหลายแหล่ พวกเราฉันของกินในเวลาก่อนภัตครั้งเดียว เมื่อพวกเราฉันของกินในเวลาก่อนภัตครั้งเดียว ย่อมรู้สึกคุณเป็น ความเป็นผู้มีเจ็บป่วยน้อย มีโรคน้อยลง บาคาร่า กายค่อย มีกำลัง รวมทั้งอยู่สบาย ดูกรภิกษุทั้งหลายแหล่ ถึงแม้คุณทั้งหลายแหล่ต้องมา ควรฉันของกินในเวลาก่อนภัตครั้งเดียวเหอะ เพราะเมื่อคุณทั้งหลายแหล่ฉันของกิน ในเวลาก่อนภัตครั้งเดียว จักรู้สึกคุณเป็น ความเป็นผู้มีเจ็บป่วยน้อย มีโรคบางเบา กายค่อยมีกำลัง รวมทั้งอยู่สบาย…..”

ภัททาลิสูตร ม. ม. (๑๖๐)…